Ruim een half jaar geleden waren er verkiezingen. In onze 41 dorpen ging 58% van de stemgerechtigden naar de stembus. Ten opzichte van het landelijke gemiddelde, krap 50%, een nette opkomst. Wat ons betreft moet de lat omhoog.
Of ze nu wel of niet naar de stembus zijn geweest, het blijven onze inwoners en wij hebben de eervolle taak om die burgers te vertegenwoordigen. 

Maar wie zijn deze inwoners? 

Ik zal dit proberen te schetsen aan de hand van twee fictieve jongeren uit niet fictieve woonplaatsen. Beide woonplaatsen bevinden zich in het Westerkwartier en beide op ruim 20 kilometer van de Zernike campus in Groningen. Als ze gebruik maken van de auto zijn ze beiden ongeveer even lang onderweg. 

Jochem woont in een krimpdorp. Af en toe wordt er een woning gebouwd. De voorzieningen zijn minimaal. Zelf twijfelt hij of hij er wil blijven wonen. Het dorp en de inwoners bevallen hem uitstekend, hij is zelfs erg betrokken bij zijn dorp. Nadeel is toch wel dat je altijd naar elders moet: voor de basisschool, de supermarkt, de voetbalvereniging op zeven kilometer afstand. En met een beetje pech is het OV straks ook verleden tijd. Over dat OV gesproken: gemiddeld 1 uur en 40 minuten onderweg naar Zernike, op de fiets ben je een half uur sneller. Het is mooi wonen in Lauwerzijl, maar helaas staat de leefbaarheid onder druk. 

Floor daarentegen woont in een door de regio Groningen – Assen aangewezen groeikern. Volop woningbouw. Middelbaar onderwijs kun je er volgen, kiezen uit tal van winkels en tal van sporten en in het OV en goede fietsverbindingen wordt flink geïnvesteerd. Iedere tien minuten kun je naar de stad toe en tot laat in de avond weer naar huis. Gemiddeld ben je ruim een half uur onderweg naar Zernike. Lekker makkelijk, het leven in Leek, waar het inwoneraantal groeit en waar de overheid volop investeert. 

Gemeenteraad, zullen we de komende jaren bij onze beslissingen Jochem en Floor in onze achterhoofden houden? Als we het hebben over OV? Over woningbouw? Over zorg? Over cultuur? Over duurzaamheid? Het is de ambitie van de ChristenUnie dat alle inwoners hardop zeggen dat het goed voor elkaar is in het Westerkwartier. 

Door het college is een beleidsarme begroting gepresenteerd. Toch staan er in deze begroting tal van zaken die nog volledig in de kinderschoenen staan. Zo beleidsarm is deze begroting volgens de fractie van de ChristenUnie niet. Wij dagen het college uit om in 2023 flinke stappen te maken op het gebied van de verkeersvisie, behoud van aantrekkelijke winkelcentra, profilering in recreatie en toerisme, uitdagingen met betrekking tot het middelbaar onderwijs, uitvoering van de cultuurvisie, regionaal arrangement kickstart Westerkwartier, het duurzaamheidsbeleid en het behalen van de VANG doelstellingen (Van Afval Naar Grondstof). 

Als ChristenUnie willen wij bij deze begroting een aantal moties indienen, namelijk: OZB, scanner lokaal drugsbeleid, vrije en blije hond en kosten afval versus dividend Omrin. Deze moties zal ik zo meteen toelichten.

====

Voorzitter,
Wie had kunnen bedenken dat ook onze regio flinke uitdagingen zou krijgen rondom de opvang van Oekraïners? Daarna volgde nog de maandenlange opvang van vluchtelingen in de Topsporthal. Je bedenkt het niet van tevoren en als er dan wel geschakeld moet worden, dan wordt dat hier intern gedaan. Daarom nu een speciale dank aan onze gemeentelijke medewerkers. Alle extra taken die op hun pad kwamen, ze werden opgepakt. Als ChristenUnie benadrukken we nu even dit specifieke punt. De dank is voor alle medewerkers die zich inzetten om onze gemeente iedere dag een beetje mooier en beter te maken. 

Precies een week geleden was het dankdag voor gewas en arbeid. Als ChristenUnie kijken wij met dankbaarheid terug op 2022. Nee,  wij zijn ook niet blind. Wij zien de zorgen rondom stijgende energiekosten, de verdeeldheid in dit land en de onzekere toekomst van onze agrarische sector. Ik maak hiermee even een bruggetje naar de Nederlandse vlag. 

Als ik hier rondvraag is de kans groot dat ik twee verschillende antwoorden krijg. Een deel zal zeggen dat het rood – wit – blauw is, een ander deel blauw – wit – rood. Ik wil vandaag even inzoomen op het middelste witte vlak. Hoe we de vlag ook ophangen, wit blijft in het midden. Wit staat voor de kerk en de overige twee kleuren voor het volk en de adel. 

Nu is er wat ons betreft genoeg om blij te zijn met de plaats van de kerk in de samenleving, zoals alle helpende handen bij de vluchtelingenopvang en het helpen van kwetsbare mensen, zoals mensen in financiële nood. 

Toch wil ik het vandaag iets breder trekken. Laten wij als raad maar voor wit kiezen. Laten we gaan voor verbinding. Het is geen boer of natuur, het is geen woningbouw of koeien, het is geen pandemie of een griepje, het is geen … ach ik kan nog wel even doorgaan. 

Als ChristenUnie Westerkwartier willen wij er zijn voor zowel boer als burger, natuur en koeien, zwakken en sterken. 

Heel kort nog even over die vlag en de witte kleur. De kleur van verbinding. Het wordt pas echt eng als we de Russische vlag overal in Nederland zien opduiken. De volgorde van onze kleuren doet er dus wel degelijk toe.

 ====

Voorzitter,
Ik ga afronden. Tijdens de slotavond van onze campagne is er een lied gezongen, een lied van Matthijn Buwalda, waarvan ik enkele regels wil voordragen: 

En ik weet niet, nee, ik weet niet
Ik weet niet zeker hoe
Hoe het beter, hoe het beter
Hoe het beter moet
Maar misschien kunnen we eens doen

Alsof de liefde al gewonnen heeft
Je wint als je vertrouwen geeft
Zo wil ik leven
Alsof er kracht zit in wat kwetsbaar is
En vriendelijk zijn z'n doel niet mist
Zo wil ik leven
Wie weet is het al waar 

Wat ons betreft dé insteek voor de komende vier jaren. 

We wensen het college en allen die bij de uitvoering van het beleid, het beleidsarme, betrokken zijn van harte Gods zegen toe.