Raadsbrede steun voor motie Crisisopvang Ter Apel
Afgelopen woensdag is de motie Crisisopvang Ter Apel unaniem aangenomen door onze gemeenteraad. Een mooi resultaat, en vooral een belangrijk resultaat. In de motie wordt het college opgeroepen om in het land duidelijk te maken dat we als gemeenteraad achter onze bestuurders staan in de oproep verantwoordelijkheid te dragen als gemeenten en veiligheidsregio’s in het land voor de opvang van vluchtelingen. De motie is inmiddels door meerdere gemeenteraden in de provincie behandeld en wordt breed gedragen.
Hieronder kun je de bijdrage lezen van Jacquelien Dijkstra.
“Vorige week trof mij het interview in het Dagblad van het Noorden met burgemeester Velema van Westerwolde. Hij vertelde over hoe boos hij is op al die bestuurders die niet hun verantwoordelijkheid nemen. Ik quote: “Ik ben burgemeester van een gemeente met 25.000 mensen, hoe kan ik een totaal van 18 miljoen mensen in beweging krijgen, wat de staatssecretaris niet is gelukt, wat niemand is gelukt?”
De beelden van de zomer 2022 staan ons nog helder op het netvlies, daar waar vluchtelingen massaal buiten het aanmeldcentrum verbleven. Onze gemeente heeft toen ook gezegd: Dit kan niet, en daarom werd in Leek een tijdelijke plek ingericht om vluchtelingen een dak boven hun hoofd te bieden. Nu vluchtelingen niet buiten zijn, maar onder dak, is het beeld voor de buitenwereld misschien niet zo duidelijk als anderhalf jaar geleden, en toch is heel duidelijk: zoals het nu gaat kan het niet. De nieuwsberichten buitelen over elkaar heen: onhygiënische situaties, incidenten onder asielzoekers, asielzoekers wachten uren/ dagen in de wachtkamer, kunnen zich niet wassen, hebben geen bed. Verwachting is dat er nog dit jaar 4000 nieuwe vluchtelingen binnenkomen.
De problematiek roept bij mij machteloosheid op. Ik heb de neiging om weg te kijken, het nieuws uit te zetten, want wie ben ik dat ik iets kan veranderen? Maar ik heb niet voor niets mij verkiesbaar gesteld voor de politiek. Omdat ik geloof dat we hier beweging kunnen creëren en dat we hier verantwoordelijkheid nemen voor het oplossen van problemen. En noem me naïef, maar die ambitie hebben we volgens mij allemaal. En ik vind het best wel lastig om het juiste te doen, want wat is het juiste? Het moet ook realistisch zijn.
We hebben ook eerder in de raad met regelmaat met elkaar hierover gesproken, en in het afgelopen jaar zijn er duidelijke afspraken gemaakt binnen de veiligheidsregio Groningen. Helaas moeten we constateren dat de afspraken die in Groningen zijn gemaakt, geen navolging kennen in de rest van Nederland. Voor ons is het dan nu ook van belang dat we verschillende paden gaan bewandelen: 1. Dat wij in ieder geval met elkaar afspreken dat wij aan onze taakstelling gaan voldoen en z.s.m het aantal statushouders huisvesten die we moeten huisvesten. Daarin hebben wij onze verantwoordelijkheid te nemen. Daarmee helpen wij mee met een betere doorstroom van vluchtelingen en dat helpt voor een betere opvang in het aanmeldcentrum en in de azc’s. 2. In het noorden is al veel gedaan aan de opvang van vluchtelingen en ook nu, nu er weer crisis is, zijn het weer Groningse gemeenten die inspringen door opvang te bieden. Wij roepen, samen met onze buurgemeentes in de Provincie, de rest van het land op om niet meer af te wachten, maar tot actie over te gaan. Als we met elkaar de schouders eronder zetten, en allemaal opvang bieden, dan hoeft er geen probleem te zijn. Met deze oproep willen we ons achter de veiligheidsregio scharen en ook voor burgemeester Velema, die vandaag nog weer een oproep deed naar de Tweede Kamer.
En als er dan een beroep op ons gedaan wordt voor wat betreft noodopvang, dan verwachten wij van onze portefeuillehouder dat ook wij onze verantwoordelijkheid nemen, zoals we dat anderhalf jaar terug ook deden en nog steeds doen richting Oekraïense vluchtelingen.
En dan wil ik afsluiten met te zeggen dat ik het proces hiernaartoe als bijzonder heb ervaren. De vele contacten die er zijn geweest met mederaadsleden, en ook verschillende fracties verder in de provincie liet mij zien dat het in beweging zetten van verandering, met alle verschillen die er politiek zijn, wel degelijk mogelijk is, in gezamenlijkheid. Dat maakt dat ik vertrouwen heb in een raadswerkgroep waarin we in die gezamenlijkheid nadenken over mogelijkheden, kansen en realiteit rondom opvang. Ik hoop dat ook een inspiratie kan zijn voor anderen in het land.”