Respect
vrijdag 25 februari 2022 17:00 De afgelopen acht maanden was ik in verband met ziekte uitgeschakeld voor het werk. In zo’n periode en met zo’n ziekte denk je veel na over wat echt belangrijk is en worden veel zaken relatief. Met die blik ben ik actief gebleven op social media, met name Twitter en LinkedIn. Natuurlijk heb ik mij minder met dagelijkse politiek in Westerkwartier bemoeid. Tenslotte moet je je vervanger niet voor de voeten lopen, zeker niet als hij het zo goed doet.
Vooral op Twitter ben ik geschrokken van toon van het debat, van de polarisatie en de verharding in de samenleving. Fractievoorzitter Gert-Jan Segers van de ChristenUnie werd uitgemaakt voor Judas, verrader, ‘Farisegers’, minister Hugo de Jonge voor leugenaar, moordenaar en zelfs Satan. Mensen dreigen te emigreren en anderen moedigen hen aan. Om nog maar niet te spreken van de vergelijkingen met de Holocaust en de aankondiging van tribunalen. Ongelofelijk hoe mensen, die zich dag in dag uit uit de naad werken voor de publieke zaak, als grof vuil worden beledigd en uitgescholden.
Moet je het dan altijd maar eens zijn met wat ministers en kamerleden zeggen? Natuurlijk niet, juist in een democratie is tegenspraak en discussie van groot belang. Het is de taak van de pers om kritisch te zijn en ook burgers mogen de politici ter verantwoording roepen. Graag zelfs. Maar dan wel op een fatsoenlijke manier en met gebruik van argumenten.
Het past niet om iemand verrader te noemen, die terugkomt op een eerder ingenomen standpunt en goed uitlegt waarom. En ook niet om iemand leugenaar te noemen, die met de kennis van dat moment het beste zoekt voor zijn land. Ook niet als later blijkt dat de werkelijkheid anders is en om andere besluiten vraagt. We verwachten toch juist van bestuurders dat ze niet star zijn, en zich flexibel opstellen op het moment dat dat nodig is.
Ik ben blij dat wij in de Westerkwartierse politiek over het algemeen open, eerlijk en fatsoenlijk met elkaar omgaan. Elkaars mening respecteren. Dat wil niet zeggen dat we het altijd met elkaar eens zijn, natuurlijk niet, daarom vertegenwoordigen we ook verschillende partijen in raad en college.
In mijn politieke loopbaan heb ik ontelbare keren raadsleden en collegeleden de hand geschud. Een mooi gebaar, symbool van respect en waardering. En toen het nog kon dronken we na afloop ook nog iets met elkaar en het was goed, ook al waren we het in de raad totaal oneens.
Met Corona is de handdruk verdwenen en schiet het drankje achteraf er ook bij in. Maar ik hoop en bid dat daarmee niet het respect voor elkaar is verdwenen.
Bert Nederveen, Westerkwartier, 25 februari 2022
