Beste Mark en natuurlijk Wies,

Alles heeft zijn tijd.
Niets gebeurt zomaar,
alles gebeurt op zijn eigen tijd. 

Er is een tijd van krijgen en een tijd van geven.
Er is een tijd dat je bomen plant
en een tijd dat je de vruchten daarvan kunt plukken.
Er is een tijd dat je politieke dromen hebt
en een tijd dat je luchtkastelen doorprikt.

Er is een tijd dat je lacht,
maar soms moet je ook huilen.
Er is een tijd dat je vol elan de politiek in gaat
en er is een tijd dat je moet kiezen om er mee te stoppen.

En bij dat moment staan we nu stil.
Jij bent al in 1994 in de politiek gestapt, 26 jaren terug. Je hebt 12 jaar als raadslid je bijdrage geleverd in de gemeenteraad van Grootegast. Je hebt daarbij de overgang van GPV naar ChristenUnie meegemaakt. Een stap die groter was dan alleen een naamwijziging. Onlangs vertelde je dat je blij was met die inhoudelijke verandering. Het gaf ruimte voor een bredere kijk op de samenleving en bredere invulling van het volksvertegenwoordiger zijn. 

Het was hard werken om naast het runnen van de boerderij politiek bezig te zijn. Dat geldt zeker voor de combinatie boer en wethouder. 's Ochtends naar het gemeentehuis in Grootegast, vervolgens terug naar de boerderij om je nette kleding te vervangen voor een overall en nadat je een tijdje op de boerderij je armen uit de mouwen had gestoken weer naar huis, snel douchen en keurig op het gemeentehuis verschijnen om s ’middags /’s avonds weer te vergaderen. Dat gebeurde soms wel meerdere keren per dag. Tot in de nacht presteerde jij dit kunstje. Gelukkig had je Wies thuis die jou de ruimte gaf om weg te zijn. Wies kreeg in die 26 jaren misschien wel minder aandacht dan waar ze recht op had maar steunde je in je politieke loopbaan. Daar ligt vast nu nog een taak voor jou, Mark. 

Het leven uit geloof is voor jou een vanzelfsprekendheid. Het beïnvloedde je, het gaf je energie om op altijd positieve manier de dingen te doen vanuit de verantwoordelijkheid die je had gekregen. Zelfs als het daarbij ging om een omstreden hek bij de Roblesdijk of de noodzaak van een vangrail van Gerkesklooster naar Gaarkeuken. Het blijft mensenwerk. 

Te weten dat je een beetje mee mag werken aan hetgeen van bovenaf komt is jouw drive. Vanuit die motivatie heb je ook na de herindeling je rijke kennis en ervaring meegebracht in de nieuw fractie. Een buitenstaander zou kunnen denken: heb je daar nu nog zin in, na zoveel jaar wethouder te zijn geweest weer als raadslid aan de andere kant van de tafel, terug in de controlerende en kaders stellende rol. Jij wel. Je was nieuwsgierig hoe het zou gaan in politiek Westerkwartier. Je had tenslotte ook een bijdrage geleverd aan de totstandkoming van de nieuwe gemeente en wilde daarvan graag de resultaten zien. 

Ook in de manier waarover je over je ziekzijn spreekt klinkt je geloof en je vertrouwen door. Dankbaar voor alles wat je hebt ontvangen. 

Mark, als iemand vertrekt komen er mooie anekdotes boven.
Onlangs hoorde ik het volgende: Het was op een zaterdag vlak voor de herindelingsverkiezingen. Alle partijen op pad om zieltjes te winnen richting verkiezingen. Dus jij ook. Op pad voor de ChristenUnie. Blauw sjaaltje om, tasje met folders en overige lokmiddelen in de hand. Het was dus zo’n beruchte canvasdag. Ieder kent dat wel en heeft daar zijn eigen “warme” herinneringen aan.
Jij was, samen met een niet nader te noemen jeugdig vrouwelijk raadslid van de CU, naar Opende uitgezonden. Voor jou een logische plek, een thuiswedstrijd, een wethouder in eigen regio.
Maar wat bleek, bij dit onderdeel van de politiek lag jouw hart echter totaal niet. Dat geleur met folders om stemmen te trekken. Dat rondhangen op straat en iedereen maar aanspreken, niets voor Mark. Dus besloten hij en het niet nader aan te duiden jonge vrouwelijke raadslid te vluchten naar de koffiehoek van het Barontheater. Uit het zicht van iedereen en lekker van de straat, kop koffie in de hand. En dat terwijl op die zelfde dag Geert de Jong daar wel op straat liep en nu zonder echte concurrentie zijn slag kon slaan. Zo is dus de geschiedenis beïnvloed door behoefte aan een kop koffie. De strijd om de grootste partij te worden in het Westerkwartier is voor de ChristenUnie verloren in Opende. (En we weten waarom) 

Mark, ik kom tot een afronding.
Namens de fractie van de ChristenUnie en de inwoners van onze gemeente, wil ik je hartelijk danken voor je grote inzet voor de gemeente politiek. We feliciteren je van harte met de terechte waardering die je nu ontvangen hebt in de vorm van een Koninklijke onderscheiding. We wensen je, onder Gods zegen, mooie jaren toe samen met Wies en de familie. 

Er is een tijd van knuffelen
en een tijd van met rust laten.
Er is een tijd van zoeken
en een tijd van vinden.
Er zijn tijden van begroeten
en tijden van afscheid nemen.

Niets gaat verloren.
Wees maar gerust nu,
alles komt goed. 

Dank je wel, het ga je goed! 

Namens de fractie,
Peter Holsappel, 24-6-2020