Inmiddels is er een halfjaar verstreken. Ruim een half jaar geleden startte mijn avontuur bij de ChristenUnie.  En wat heb ik in dit halfjaar veel geleerd. Maar vooral ook mooie dingen meegemaakt. Eerst in de weg naar de verkiezingen. Het lijkt alweer zo lang geleden. Het was een hectische, spannende tijd. Als nieuwe fractie moesten we elkaar leren kennen, elkaars meningen en karakters aftasten. En dan de campagne. Ik vond het heel spannend. Niet alleen vanwege de verkiezingen en het verwachte aantal zetels, maar ik begon me steeds meer af te vragen of ik wel geschikt zou zijn. Geen politieke ervaring, wel een mening, maar vaak wel op zo’n manier dat je me met goede argumenten gemakkelijk kon overtuigen van het tegendeel. Daarnaast weinig interesse voor bestemmingsplannen, omgevingswet, afvalinzameling en financiën. Zou de politiek wel wat voor mij zijn? En wat als ik van allerlei dingen zou roepen die niet overeen kwamen met de algemene visie van de ChristenUnie? Genoeg vragen en twijfels dus die opkwamen. Aan de andere kant voelde het juist ook als het moment om aan te sluiten. Ik voelde het als een roeping. In de overtuiging dat God me op dit moment in deze situatie heeft geleid. Het klopte. Het klopte helemaal toen we de verkiezingsuitslag kregen en ook ik gekozen werd! Met zes zetels in de nieuwe raad, wat een zegen! 

Toen we in januari echt van start gingen werden steeds meer dingen me duidelijk. Om te leren heb ik het nodig om te zwemmen. Dan zoek ik altijd een manier om boven te komen. Zo ook nu. Voordat we van start gingen verdeelden we de onderwerpen, en wel zo dat ik jeugd, wmo, welzijn en werk en inkomen in mijn portefeuille kreeg. Onderwerpen die me aan hart gaan. De andere onderwerpen, waar ik wat minder mee heb, konden onderverdeeld worden bij de andere fractieleden, gelukkig! Moet wel gezegd dat sommige van die onderwerpen steeds interessanter worden, nu ik er meer over lees en hoor, daarover in een volgende column meer. 

Ik heb me laten onderdompelen in het raadswerk, verschillende cursussen gevolgd, met een aantal inwoners gesproken over ervaringen. Ik heb een aantal congressen en bijeenkomsten bezocht, van onder andere De Schans en het armoedepact, maar ook over de jeugdzorg. Ik heb met een jeugdconsulent en wmo-consulent gesproken. Ik heb vragen gesteld, geluisterd, geobserveerd. Me verbaasd, verwonderd en vergist.  Ik zei al in het begin van deze column dat ik veel geleerd heb. Wat ik vooral tijdens deze ontmoetingen met ervaringsdeskundigen en professionals heb geleerd, is dat er zoveel passie is voor het werk dat gedaan moet worden. Wat zijn er veel mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de mensen die extra hulp, op welk gebied dan ook, nodig hebben. En wat wordt er geknokt voor het nog steeds met hart en ziel blijven werken, terwijl de middelen minder worden. In (regionale) samenwerkingen, op afdelingen binnen de gemeente, maar ook in het college wordt gezocht naar manieren om toch de juiste kwaliteit te blijven bieden, maar wel goedkoper. En natuurlijk gaan er dingen fout, worden mensen onheus bejegend, worden verkeerde beslissingen genomen. Het is nu eenmaal mensenwerk. Waar mensen werken, worden fouten gemaakt. Natuurlijk moeten we als gemeenteraad controleren of de juiste keuzes gemaakt worden, moeten we vragen en kaders stellen. Maar wat voor mij in het afgelopen halfjaar steeds duidelijker werd is dat je als raadslid vooral ook een vertegenwoordiger van het volk bent. Vanuit die rol wil ik graag via deze weg een staande ovatie geven aan al die mensen die zich met hart en ziel inzetten om het goede te doen voor iedereen die hulp en/ of aandacht nodig heeft, of het nou om onze jongeren gaat, mensen met een laag inkomen, of mensen die vanwege een handicap bepaalde aanpassingen nodig hebben.

Conclusie: ik heb ontzettend veel geleerd in het afgelopen halfjaar:

1. Je hoeft als gemeenteraadslid niet overal verstand van te hebben, vooral niet als je in een grote fractie zit. Verdiep je in datgene wat voor jouw portefeuille van belang is.
2. Ja, ook ik ben geschikt voor de politiek, ook ik vertegenwoordig een deel van de samenleving, en ook ik heb een mening die er toe doet. En daarnaast, ik zit daar niet voor mezelf, ik zit daar voor de inwoners van het Westerkwartier!  – Even een kleine intermezzo: ik kreeg afgelopen week van een collega-raadslid een advies. Even in mijn eigen woorden, maar de strekking klopt: “Hou es op met dat geneuzel over of je bepaalde kennis en ervaring mist, gedraag je maar es als een politicus! Je bent nu een halfjaar verder, nu mag je wel een keer geloven in wat je kunt.”  Vond het steengoed advies!
3. Wat wordt er veel en goed werk verzet vanuit een ideële overtuiging! Veel professionals zetten zich met hart en ziel in om mensen te helpen die hulp nodig hebben. Ik ben daarvan diep onder de indruk en ook hier leert het me de kennis daar te laten waar het hoort! Vertrouwen op hun expertise!

Jaqueline Dijkstra-Helmholt