Ik werd direct een aantal dagen opgenomen in het ziekenhuis voor een behandeling met prednison. Daarna volgden een aantal maanden thuis met tweewekelijkse chemokuren en aan het eind van het jaar drie weken lang bestralingen (op elke werkdag) met protonentherapie. De bijwerkingen vielen gelukkig erg mee, wel was ik erg moe tijdens het hele traject.
De artsen gaven vanaf het begin aan dat ik helemaal de oude kon worden, en dat lijkt gelukkig ook uit te komen. 

Vervanging

Om voldoende kracht en energie te hebben voor de behandeling en de genezing, ben ik tijdelijk gestopt met werken. De ChristenUnie zorgde voor een geschikte vervanger in de persoon van Pieter van der Zwan uit Drachten. Op afstand heb ik met belangstelling en bewondering gezien hoe hij er snel in slaagde de opengevallen plaats in te vullen. Het was ook mooi om te zien hoe de leden van het college en de gemeenteraad met de vervanging om gingen en daar voluit aan meewerkten.
Ook vanuit de Vereniging Nederlandse Gemeenten werd goed meegewerkt, Pieter kon als adviseur mijn plaats innemen in de commissie Financiën, dat was ook belangrijk, zeker met het oog op de lopende discussie over de herijking van het gemeentefonds, die voor veel noordelijke gemeenten negatieve gevolgen kan gaan hebben. 

Bezigheden 

De afgelopen maanden stonden in het teken van de behandelingen. Veel bezoeken aan het ziekenhuis. Elke middag een paar uur slapen. Proberen elke dag een uur te lopen of te fietsen om de conditie zoveel mogelijk op peil te houden. Wat werken in de tuin of om het huis. Bezoekjes.
Via kranten en social media volgde ik het gemeentelijk en landelijk nieuws.
In zo’n periode ga je daar ook wat anders tegenaan kijken en nadenken over wat echt belangrijk is. Ik ben geschrokken van de polarisatie en verharding in de samenleving, ik hoop daar binnenkort nog een aparte column aan te wijden. 

Weer aan de slag

De komende weken staan in het teken van conditie opbouwen en re-integreren. Na twee jaar ga ik weer naar de sportschool. Ik ben aan het bijlezen en mijn mail aan het bijwerken. Ongelofelijk hoeveel mail je krijgt in een maand of zeven!
De eerste (digitale) bijeenkomsten voor de campagne van de ChristenUnie voor de gemeenteraadsverkiezingen heb ik bijgewoond, het begint weer te kriebelen!
Rond de verkiezingen hoop en verwacht ik weer zover te zijn dat ik het stokje weer kan overnemen. Voor die tijd staat nog een scan gepland, ik hoop, bid en vertrouw erop dat deze de vorige scans zal bevestigen en dat mijn lichaam schoon is. 

Meeleven

Ik ben zeer onder de indruk van en dankbaar voor alle meeleven. Bezoeken, telefoontjes, appjes, mailtjes, bloemen, cadeaus, echt indrukwekkend!
Leuk ook dat veel oud-collega’s en andere bekenden via social media reageerden. Soms leidde dat ook tot ontmoetingen en gesprekken met mensen die ik al heel lang niet meer had gesproken, zeer waardevol. 
Hartelijk dank aan iedereen! 

Tot slot

Voor Aly en mij zullen de jaren 2020-2022 altijd een bijzondere periode blijven. Het begon met onze verhuizing naar het platteland van Kommerzijl (nog geen seconde spijt van gehad, zeker in deze omstandigheden), vrijwel direct daarna kwam Corona, eind 2020 overleed mijn vader en in 2021 volgde mijn ziekte. Al deze gebeurtenissen zullen in ons geheugen gegrift blijven. We realiseren ons daardoor hoe kwetsbaar en afhankelijk we als mensen zijn.
Ik hoop, bid en wens van harte dat we een mooiere tijd tegemoet gaan!  

Bert Nederveen, Westerkwartier, 28 januari 2022