Vanavond trek ik om half zes weer de deur achter me dicht. De zoveelste avond deze week die in het teken staat van politiek. Een avond die ik niet met mijn man kan doorbrengen. Gelukkig geeft hij me alle ruimte. Maar afgelopen week zei mijn dochter van zes dat ze toch wel vond dat mama de laatste tijd vaak weg was. En daar heeft ze gelijk in. De afgelopen maand stond in het teken van de campagne van de ChristenUnie. En dat duurt ook nog wel even, tot 21 november. Daarna hopelijk de raad in, ook dat zal tijd kosten. 

Het geeft mijzelf veel voldoening, ik krijg er energie van. Maar van mijn omgeving vraag ik best wel wat. Daarbij komt dat ik ook nog  weinig weet van de politieke kwesties in deze regio. Het politieke spel is nieuw, en echt in de materie zit ik nog niet. Reden dat ik ook vaak nog een zaterdag weg ben voor een cursus om me meer te verdiepen in de lokale politiek. Alles bij elkaar vergt het toch ook wel veel energie. Energie die ik niet in mijn gezin kan stoppen. Maar ik doe het graag. Niet voor niets dat ik me aangemeld heb voor de lijst van de ChristenUnie.

Deze week mocht ik debatteren in de bibliotheek. Het was een avond voor ontmoeting en kennismaken met de partijen die komende verkiezingen meedoen. Een van de onderdelen was het houden van een pitch van 1 minuut. In één minuut moest ik aangeven waar wij als ChristenUnie voor staan. Ik las een kort gedichtje voor van Toon Hermans:

Kind

Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots.
Diep in dat dingetje verbergt zich zoiets groots.
Er woont een wonder in, iets ongelooflijks machtigs.
Een kind is méér dan maar alleen iets engelachtigs.
Ik weet niet wát het is, dat niet, maar ik maak me sterk:
Zo’n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.

Met dit gedicht gaf ik aan wat mijn ambitie is: als christen me in te zetten om kinderen een goede toekomst te geven, genoeg kansen te bieden om zich optimaal te ontwikkelen en vrijheid te bieden om een eigen mening te vormen. Met als basis dat een kind niet alleen maar mensenwerk is, maar een uniek schepsel van God, gemaakt met een doel, met talent en met iets ongelooflijks machtigs. Mijn antwoord naar mijn dochter was dat ik inderdaad vaak weg ben, maar omdat ik ervoor wil zorgen dat niet alleen zij naar muziekles en naar zwemles kan gaan, maar ook al die andere kinderen hier in de buurt. Dus ook die kinderen waar de vader en moeder niet zoveel geld verdienen om het te kunnen betalen. Ze gaf me toestemming om weer een avond weg te zijn. 

Jaqueline Dijkstra-Helmholt
kandidaat gemeenteraadslid