Om in januari meer beslagen ten ijs te komen, heb ik in de afgelopen maanden een cursus gevolgd bij het opleidingscentrum van de ChristenUnie: warmlopen voor de raad.  Een van de onderdelen van die cursus was het maken van een persoonlijk strategisch plan. De cursusleidster sprak ons er elke cursusdag weer op aan: zorg dat je je persoonlijk strategisch plan invult. De bedoeling daarvan was dat je duidelijk voor ogen hebt welk punt voor jou belangrijk is, met andere woorden: wat wil jij sowieso bereiken als je voor de ChristenUnie in de raad komt, en hoe ga je dat doen?

Ik merkte dat ik de drempel best hoog vond om dat plan in te vullen, omdat ik dan al concreet moest gaan maken wat ik wil bereiken en hoe ik dat ga doen. En wilde ik dat? De belangrijkste reden dat ik me beschikbaar heb gesteld voor de gemeenteraadsverkiezingen is dat ik me in wil zetten voor die mensen die het zelf moeilijk vinden om te verwoorden wat ze nodig hebben van de gemeente. En dan ben ik best ambitieus, misschien tegen het naïeve aan. Ik wil namelijk dat iedere inwoner zich gehoord en gezien voelt en weet waar hij moet zijn om hulp te krijgen als dat nodig is. Dat betekent dat er veel moet gebeuren. Allereerst moet er ingezet worden op het verhogen van zelfredzaamheid. Daarmee bedoel ik dat iedere inwoner weet wat hij kan en dat hij die talenten ook kan inzetten. En dan heb ik het ook over de jeugd. Jongeren hebben het nodig dat ze mee mogen praten, dat ze gezien worden, dat hun mening ertoe doet. Dat helpt hen om stabiele volwassenen te worden. Door naar jongeren te luisteren en hun mening belangrijk te vinden, gaan volwassenen buiten kaders denken en kunnen creatieve ideeën ruimte krijgen.
Daarnaast hoop ik erop dat de gemeente zich volop gaat inzetten om laaggeletterdheid tegen te gaan, juist ook om die zelfredzaamheid te vergroten. Laaggeletterdheid is een groot probleem als je ermee te maken hebt. Dat werkt generaties lang door. Als kinderen thuis niet worden voorgelezen, omdat ouders er niet toe in staat zijn, betekent dat wat voor de ontwikkeling van het kind, die gaat niet zo snel als de ontwikkeling van een kind dat veel met taal in aanraking komt. De kansen van het tweede kind zijn veel groter. Daar ligt een belangrijke taak van de gemeente. Niet alleen door te communiceren in gewone taal, maar vooral ook om laaggeletterdheid bij de wortel aan te pakken.

Ik heb wel genoeg ideeën waar ik me voor wil inzetten. Maar hoe ga ík dat dan doen? En wat moet het gaan kosten? Om antwoord te geven op die vragen, heb ik nog te weinig ervaring in de politiek. Dat is ook een reden dat ik me aangemeld heb voor deze cursus.  De eerste maanden in de raad zal ik hoogstwaarschijnlijk ook gebruiken om veel te leren. Ik ga niet beloven dat ik de komende tijd me ergens heel specifiek voor ga inzetten. En ik ga ook geen antwoord geven op hoe ik me ga inzetten. Ik heb veel ideeën daarover, kan mijn creativiteit best z’n gang laten gaan, maar om mijn ambitie, of mijn naïviteit, toch een beetje een eerlijke kans te bieden, ga ik eerst maar es op ontdekkingstocht uit. Kijken wat er nu al is, en leren hoe het werkt om ideeën, wensen concreet te maken, zodat mijn wens dat iedere inwoner van het Westerkwartier zelfredzaam is in ieder geval de goede richting op gaat. En dan ben ik maar een beetje naïef, maar naïviteit is een goede basis voor ambitie wat mij betreft. Het is dan ook mijn wens om die eigenschap niet kwijt te raken door de ervaring die ik krijg en de kennis die ik opdoe, zodat verwondering en bewondering blijft bestaan en daarbij het enthousiasme om me voor de 100% in te zetten.

Jaqueline Dijkstra-Helmholt